Λουσόν ή Λουθόν ή Λουζόν

(Luzon). Νησί (104.687 τ. χλμ., 30.759.000 το 1990) των Φιλιππίνων. Είναι το μεγαλύτερο και το πιο πυκνοκατοικημένο νησί της χώρας. Η Λ. είναι ουσιαστικά ορεινή και παρουσιάζει τρεις μακριές οροσειρές, διατεταγμένες προς νότια κατεύθυνση: τη Σιέρα Μάδρε στα Α, την Koρδιλιέρα Σεντράλ στο κέντρο, και τα όρη της χερσονήσου Σαμπάλες στα Δ. Τα ανάγλυφα που δημιουργήθηκαν κατά την αλπικο-ιμαλαϊανή ορεογένεση της τριτογενούς περιόδου περιλαμβάνουν πολλά ενεργά ηφαίστεια, μεταξύ των οποίων τα Ταάλ, Μάγιον και Μπουλούσαν. Οι ακτές είναι γενικά ψηλές και διαρθρωμένες σε κόλπους και χερσονήσους, προπάντων στο νότιο τμήμα (κόλποι Λινγκάγεν και Μανίλας). Οι ποταμοί είναι πολυάριθμοι αλλά μικρού μήκους, μεταξύ των οποίων ο Καγκαγιάν (354 χλμ., διαρρέει την πεδιάδα μεταξύ της Κορδιλιέρας Σεντράλ και της Σιέρα Μάδρε) και ο Άγκνο. Το κλίμα είναι μουσωνικό, με υψηλές θερμοκρασίες και άφθονες βροχοπτώσεις. Η κυριότερη οικονομική δραστηριότητα είναι η γεωργία (ρύζι, ζαχαροκάλαμο, καλαμπόκι, κοκκοφοίνικες, αβάκα ή κάνναβη της Μανίλας)· αρκετά ανεπτυγμένη είναι και η κτηνοτροφία βοοειδών, η αλιεία και η εκμετάλλευση του άφθονου δασικού πλούτου (τικ, μαόνι, μπαμπού). Ο ορυκτός πλούτος είναι σημαντικός (μαγγάνιο, σίδηρος, χρωμίτης, χαλκός και χρυσός), ενώ βιομηχανίες υπάρχουν μόνο στους τομείς της μεταποίησης των τοπικών γεωργικών και ζωοτεχνικών προϊόντων. Κυριότερες πόλεις είναι η Μανίλα και η Κεσόν Σίτι, δηλαδή η παλιά και η νέα πρωτεύουσα των Φιλιππίνων. Άποψη της λίμνης Ζαάλ, στο νησί Λουσόν των Φιλιππίνων.